Hikikomori Sendromu: Modern Yalnızlık

Hikikomori nedir?

Hikikomori Japonya kökenli bir terimdir ve "toplumdan çekilen insanlara" atıfta bulunan "hiki" (geri çekilmek) ve "komori" (içeride olmak) kelimelerinin birleşiminden oluşmaktadır. Japonya nüfusunun %1-2'sinde görülen bu sendrom artık diğer ülkelerde de görülmeye başlanmıştır. Hikikomori, toplumdan en az altı ay boyunca tamamen geri çekilme, okula/işe gitme konusunda ilgisizlik veya isteksizlik ve kişisel ilişkilere ilgisizlik ile karakterize psikopatolojik ve sosyal bir sendromdur (Kasak M. vd. 2021).

Bu sendrom genellikle dış dünya ile iletişimin kesilmesi, kendini ebeveynlerinin evinde odasına kapatma, interneti uzun süreler kullanma ve aylarca hatta yıllarca sadece zorunlu fiziksel ihtiyaçlar için odadan çıkmak gibi belirtilerle kendini göstermektedir.

• Psikopatolojik bozukluklar

• İçe dönük kişilik,

• Olumsuz aile dinamikleri, ebeveynlerinin reddetmesi - aşırı korunma,

• Bağlanma stilleri,

• Olumsuz akran deneyimleri,

• Travmatik çocukluk deneyimleri,

• Toplumsal baskılar,

• Aşırı internet ve dijital medya kullanımı gibi birçok faktör Hikikomori'nin yaşanmasında etkili olabilir. Bireylerin yaşadığı olumsuz duygulara bir tepki olarak toplumdan kopma veya ayrılma durumu oluşabilir. Toplumdan kopmanın sosyal geri çekilme şeklindeki son aşaması ise Hikikomori'dir.

Hikikomori tanısı için aşağıdaki kriterlerin karşılanması gerekmektedir:

1) Evde belirgin sosyal izolasyon,

2) sürekli sosyal izolasyonun en az altı ay boyunca devam etmesi,

3) sosyal izolasyonla ilişkili belirgin işlevsel bozukluk veya sıkıntı. Bu tanı kriterlerine göre, diğer psikiyatrik bozuklukların varlığı artık bu tanıyı dışlamamaktadır.

Tedavi

Hikikomori Sendromu'nun tedavisi, genellikle multidisipliner bir yaklaşım gerektirir. Bu; psikiyatri, psikoloji, sosyal hizmetler ve eğitim gibi çeşitli disiplinlerin bir araya gelerek bu durumu ele alması anlamına gelir. Tedavi genellikle bireyin sosyal becerilerini geliştirmeyi, evden çıkmalarını teşvik etmeyi ve genel yaşam becerilerini artırmayı hedefler.

Bireysel psikoterapi, Hikikomori Sendromu'nun tedavisinde sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Terapist, bireyin sosyal izolasyonunu anlamasına ve bu durumu değiştirmek için stratejiler geliştirmesine yardımcı olur. Bu genellikle bireyin kendine güvenini artırmayı ve sosyal becerilerini geliştirmeyi içerir.

Aile terapisi, Hikikomori Sendromu olan bireylerin tedavisinde de etkili olabilir. Bu yaklaşım, ailenin durumu anlamasına ve bireye destek olmasına yardımcı olur. Aile terapisi genellikle, ailenin bireyin sosyal izolasyonunu nasıl ele alacağı konusunda eğitim ve rehberlik sağlar.

İlaç tedavisi, genellikle Hikikomori Sendromu olan bireylerin tedavisinin bir parçasıdır. Antidepresanlar, anksiyete ilaçları ve diğer psikiyatrik ilaçlar, bireyin sosyal izolasyonunu azaltmaya yardımcı olabilir. Ancak, ilaç tedavisi genellikle diğer tedavi yöntemleriyle birlikte kullanılır.

Son olarak, sosyal beceri eğitimi de Hikikomori Sendromu olan bireylerin tedavisinde kullanılabilir. Bu, bireyin sosyal durumları daha iyi anlamasına ve bu durumlarla daha etkili bir şekilde başa çıkmasına yardımcı olabilir. Sosyal beceri eğitimi genellikle, bireyin sosyal etkileşimleri anlamasına ve sosyal durumlarda daha rahat hissetmesine yardımcı olur.

Kaynakça

Muris P. ve Ollendick T.H. (2023). Contemporary hermits: A developmental psychopathology account of extreme social withdrawal (Hikikomori) in young people. Clinical Child and Family Psychology Review. 26:459–481.

Kasak M., Hacıosmanoğlu C.D., Tural Hesapçıoğlu S., Ceylan M.F. (2022). Loneliness in modern world: A case study of Hikikomori from Turkey. Turkish J Clinical Psychiatry. 25:117-122.